Leş gibi kara dumanlarını tüküren yüksek bacaları geçtikten sonra, yakında varacağımızı haber vermek için Albert'in çıplak koluna dokundum. Tamamiyle yararsız bir hareket, çünkü geçen gün birlikte teftiş ettiğimiz bu yeri Albert de benim kadar biliyordu. Sabahın bu saatinde, mekan hemen hemen ıssızdı. Albert'e durmasını söyledim; bulvarı kesen sokağa yakın bir mesafede arabayı kaldırım boyunca yerleştirdi. Köşede bir şarküteri vardı. Sarı perdeleri inikti, alt tarafı süslü bir pervazla dekore edilmişti, ortasında soluk mavi harflerle, BİRİNCİ SINIF YİYECEKLER yazılıydı ve bir soytarı tiyatrosunun perdesini andırıyordu. Bunu hiç de fena bulmadım, çünkü zaten soytarılar da buradan geleceklerdi. Temsil için hazırdık ve iyi gülecektik. Dalgamı iyi geçmeye ahdettim ve derhal bir avans çektim. (Ön Kapak)

Yorum yaz

Yorum Başlığı

mode_edit Yorum

Yorum yazmak için buraya tıklayarak login olunuz