yazarın Amsterdam'ın Gülü kitabını okuyup beğenmiştim ama bunu sevmedim. aslında sadık yemni'nin anlatımını, üslubunu seviyorum ama galiba konu ilgimi çekmedi.

kitabın olumlu özellikleri çok akıcı ve bol sürprizli olması. yazar geriye dönüşlerle kurguyu zenginleştirmiş. az da olsa hikayenin geçtiği Gürcistan ve İspanya hakkında bazı bilgiler öğrenmiş oldum. sadece sondaki sürpriz bence çok orijinal değildi. ama yine de keyifle okudum.

beklemediğim kadar iyi bir siyasi polisiye. schorlau tam bir kurgu ustası. romandaki en küçük ayrıntının bile önemi var. kurgu saat gibi işliyor. yazar Almanya derin devletinin pisliklerini keskin bir neşter darbesiyle ortaya döküyor. çok beğendim.

uzun süredir bu kadar etkilendiğim bir kitap olmamıştı. eddie, gino ve tony üç kardeş. üçü de mafyanın içinde ama en büyükleri olan eddie kardeşlerinden daha üst konumda. işleri düzgün, tıkırında. derken en küçükleri tony bir kıza aşık olup mafyadan çıkıyor. ancak son yaptığı işle ilgili polise konuşma ihtimali olduğu için patronları eddie'den kardeşini bulup ülke dışına çıkmasını sağlamasını istiyorlar. roman boyunca eddie'nin kardeşini ararken yaşadıklarını izliyor, malum sonu içten içe bilmesine rağmen kardeşine yardım edememesinin (ya da etmemesinin) onda yarattığı psikolojik yıkıma şahit oluyoruz. simenon bu romanda yine döktürmüş. çevirisi de çok güzel olduğundan elimden bırakamadan okudum ve çok sevdim. simenon sanırım bu romanda ilk defa bir mafya hikayesi anlatmış. zaten üslubu hiç bir yazara benzemiyor. hiçbir zorlamaya kalkışmadan son derece sade bir üslupla bize karakterimizin iç dünyasını birkaç fırça darbesiyle gösteriveriyor. okumayanlara tavsiye ederim.

ikinci okuyuşumda aynı lezzeti alamadım. üstelik romanın sonunda devamı sayfa 122'de diyerek yönlendirmesinin de bir numarası yok bence. yönlendirdiği yerde roman bir sarmal gibi devam etse anlayacağım. yine de yazarın dili okutuyor.

tuğla gibi kalın bir kitap olmasına rağmen su gibi akıcı, elimden bırakamadan okuduğum, bitirir bitirmez 2. ve 3. kitaba başladığım çok güzel bir polisiye. çevirisi de harika olmuş.

markaris'i ilk defa okudum ve beğendim. banka kredileriyle spordaki doping olayını birbirine benzetmesi orjinal olmuş. ayrıca farklı olarak ana karakterimizin hikayeyi geçmiş zaman üzerinden değil de şimdiki zamanı kullanarak anlatması dikkatimi çekti.

wallander serisinin üçüncüsü. bu kitapta mankell bu seride ilk defa ana kahraman dışındaki karakterlerin üzerinden de bir anlatım kuruyor. hikaye bir isveç'te bir afrika'da geçiyor. ben çok sevmiştim.