Bu dert benim başıma ilk defa 12 Temmuz 2017 tarihinde geldi. Bizim kısımdaki memurların kullandıkları ve her zaman üzerimizde taşıdığımız telsiz telefonun alıcı-verici cihazı gayet ince bir zar şeklinde, hususi ameliyatlarla, sol kulağımızın arka tarafındaki derinin altına yerleştirilmiştir. Benim telefonumun beynimi sarsan sesiyle kendime geldim: — Çok acele! Hemen şefi görünüz! — Hemen. Diye cevap verdikten sonra banyoya koştum ve Üzerimdeki sarhoşluğu atabilmek için bir tüp «Gyro» ayıltma ilâcını koluma aşıladıktan sonra ceketimi kapıp dışarı fırladım. Mak Arthur İstasyonunda, erkeklere mahsus helada bulunan gizli kapıdan bizim Kısım dairelerine geçtim. Bizim dairelerin telefon numaralarını katalogda bulamazsınız, zira yoktur. Bizim dairelere bir de «Seçme Pul ve Paralar» koleksiyonu dükkânının duvarındaki gizli kapıdan girilir. Bir devlet reisinin bilmediği bir şey varsa o da emniyet teşkilâtının ne derecede randımanlı olduğudur. Birleşik Devletlerin bile mevcudiyetimizden haberi yoktur. Benim de bildiklerim, gördüğüm staj ve şefin beni gönderdiği işlerden ibarettir. Eğer kalenderseniz ve yemek, yatmak gibi mevzular sizce ehemmiyetli değilse bu iş hoşunuza gidebilir. Kafam olsa ben de başka bir iş tutup rahat ederdim. Ama o zaman da şefle çalışamazdım ki, iste bu benim için çok mühim bir kayıp olurdu. Yumuşak değildir, fakat birinci sınıf adamdır ve onun için icab etse canımızı veririz. Şef te lüzum görse hepimizin çekinmeden leşimizi yerlere serer. (Kitabın Girişi)

Yorum yaz

Yorum Başlığı

mode_edit Yorum

Yorum yazmak için buraya tıklayarak login olunuz