Orjinal Adı:
An Earth Gone Mad (1954)
Yazar:
Yayınevi:
Yayın Tarihi:
Çevirmen:
Grafik Tasarım:
-
Karakterler:
-
Sizin Puanınız:
İO seyyaresinin bazalt tepeleri arasında Kiril'in şekilsiz ve heybetli varlığı, iri bir kaya gibi hareketsiz duruyordu. Telepatik sesinin olgun soğukkanlılığı, şekilsizliğinin doğurduğu esrarengiz intibayı unutturuyordu.
— Ben kendi kendine yeter bir varlığım Pol Şanon, dedi.
Bununla beraber, seni arayacağım.
Genç adam, Kiril'in karanlık varlığının yanında diz çökmüş, yamacın hemen aşağısında uçuşa hazır bekleyen tek kişilik feza gemisini süzüyordu. Soluk güneş ışığı geminin üzerindeki FLORA ve hemen onun altında, daha küçük harflerle SEYYARELER ARASI SEYAHAT SERVİSLERİ yadlarını belirtiyordu. Şirketin isminin altında bulunması icap eden geminin numarası, kaza esnasında düşmüştü.
Daha ilerde, feza gemisinin arka tarafında meyilli arazi, dehşetli bir fırtına ânında birdenbire taş kesilmiş bir okyanus gibi alçak, sivri kayalarla ve vâdiciklerle delik deşikti...
Ufuk, dikenli ve bodur ağaçlarına arsız sarmaşıklar dolanmış, sık bir ormanla kaplıydı. Sinsi lâv arslanları bu ormanda avlanırlardı.
Adamın ayakları çıplak ve nasırlıydı. Koyu siyah saçları dağınık bir şekilde omuzlarına dökülmüş, gür sakalı göğsünün kıllarıyla karışmıştı. Elbisesi, vücudunun orta kısmını kaplayan bir lâv arslanı postundan ibaretti. Bulunduğu seyyare, güneşten bir hayli uzak olmasına rağmen çıplak vücudu yanmış, bir tunç rengi almıştı.
— Ben makinist veya feza kaptanı değilim Kiril! Ben sadece bir mühendisim. Sen yardım etmeseydin, ne Flora'yı tamir edebilir, ne de fezada takip edeceğim güzergâhı tesbit edebilirdim.
(Kitabın Girişi)