Harlan Coben'den okuduğum ilk kitap.
Kolay okunan,iyi kurgulanmış bir polisiye.Yazar okuyucuyu şaşırtıyor.
Dedektifi Myron Bolitar,sakat kaldığından basketbolu birakmış bir avukat.Dedktiflik ve spor menajerliği yapıyor.driyigun'un dediği gibi Myron,Mayk HAMMER,Philip Marlow ve Harry Bosch'dan izler taşıyor.
Sporseverlere hitap eden bir çok bölüm var.
Myron'un arkadaşı Windstor Horne Lockwood(Win) ilginç bir tip.Myron'a kaba kuvvet lazım olduğu zaman çok yardımcı oluyor.Fakat sonda bir yerde olayları değerlendirirken kafasının çalıştığını da görüyoruz.
Kitapta aile içindeki sorunlardan dolayı bir kızın başından geçenlere de şahit oluyoruz.
Kitap bir sürpriz sonla bitiyor.

kitabı bitireli bir süre geçti ama yorum ancak yazabiliyorum :oops:
kitap genel olarak güzel ama biraz hafif geldi, belki serinin diğer kitapları daha doyurucu olabilir. sevgili arkadaşlarımın coben başlığına yazdıklarını düşününce, belki de bu kitap seriye başlanması için uygun bir seçim değildi, bilemedim şimdi.
anlatım güzel, kolayca okunuyor, akıcı yani. velhasıl-ı kelam okurken hiç sıkılmadım. merak unsuru da iyi, sonu ne kadar süpriz tartışmaya açık ama fena bir final değildi. hatta kitapta en beğendiğim şeyi de söyleyeyim, konuların dallanıp budaklanmasının çok iyi becerilmesi. konular ve bölümler arası geçişlere bayıldım. film izler gibiydi. kesinlikle coben kurguda çok iyi. karakterlerin tanıtılması, küçük bir ilanla başlayan yolculuk vs. çok iyi kotarılmış, boşluk veya kopukluk yok.
derdim daha çok karakterlerle ilgili. bolitar hoş bir karakter ( manajerlik mevzu bahis olunca -her ne kadar arada otuz santimlik bir boy farkı olsa da- aklıma tom cruise ve onun karşısında gimme the money diye zıplayan cuba gooding jr geldi. manajerlik yaklaşımları pek bir benzer), spor karakterleri de iyi çizilmiş diyeceğim ama bu karakterlerle ilgili genel bilgim yine film ve kitaplardan mürekkep olduğundan, ne desem önyargılı olacak. hadi bolitar'ın aşık olduğu kadın da güzel resmedilmiş (kendisi zaten daha çok güzelliğiyle tasvir edilmiş, açıkçası ilişkilerinin derinliğine dair hiç bir şey edinemedim, bana daha çok aralarındaki elektriğe dayanan bir ilişki gibi geldi :wink: ) buraya kadar ki tüm karakterleri kabullenebilirm (ki bir çok eksikleri var aslında) ama gelin görün ki, win denen nev-i şahsına münhasır insan evladını kabullenmek çok zor. şaka mı bu anlamadım.

açıkçası kitapta en başarılı bulduğum şeyin kurgusu olmasını sağlayan unsur win. çünkü win olmasa kitabın birçok yerinin birbirine bağlanması ve sorunların çözülmesi imkansız hale geliyor. win aslında burada gizli kurgucu. kendisi, nicolai hell'le yarışacak derecede özenli tasarlanmış biri, tabii yatak mevzuunu bilmiyoruz, malum hell o konuda kuşak sahibiydi (sahi, dördüncü kuşak mıydı), oysa fani win hayat kadınlarıyla gün geçiren bir tip. anlaşılan coben, yarattığı bu mitolojik efsanenin çok da göklerde olmasını arzu etmemiş.

her neyse, kitabın temel sorusu bir kızın kayboluşu, ve bununla ilgili tüm cevaplar kitabın sonunda elinizde ama kitabın asıl sorunun yanında sordurduğu başka sorular da var ve bunların hiç birinin cevabı yok. yani çalışkan birer okuyucu olmamız ve bunların cevaplarını kendimiz uydurmamız gerekiyor. bu anlamda karakterlerin olayları etkileyen dönüşümleri (resmen dönüşüm, yaşananlar değişim gibi nispeten hafif bir sözcükle açıklanamaz) yeterince açık değil, bir olay nedeniyle insanlar travma yaşayabilir, dönüşebilir, peki. mantıklı bir şekilde açıklanabilirse inanırım. sonuçta bir yazarın ya da bir romanın evreninde orası için belirlenmiş kurallar geçerlidir. ama bir zahmet coben beni buradaki karakter dönüşümlerinin de gerçekçi olduğuna inandırabilmek için biraz uğraşıp, bir çok konuyu yüzeysel şekilde es geçmeseymiş.

ha, bu kitap okunur mu, genel olarak, gayet iyi ve zevkli okunan bir kitap.