Abdülhamit'in son saltanat günleri. Ege Denizi'nde küçük bir ada. Adada bir muhbir. Yıllardır sabırla Osmanlı hükümetine ya okunmayan ya yerine ulaşmayan ya hasıraltı edilen ya da düpedüz umursanmayan "jurnal"ler yollayan bir Osmanlı bendesi, küçük, garip bir adam; Basil Pascali. Görünürdeki bütün zavallılığına rağmen sanattan, dengeden, uyumdan, güzellikten, trajiklikten, trajikomiklikten de habersiz olmayan, mürekkep yalamış, duyarlı biri. Sadece 19. yüzyıl sonunun kendine özgü alacakaranlığına sıkışıp kalmış bir yarı Avrupalı. Adadaki Rumlar onun bir casus olduğunu anlamış gibidirler. Osmanlı payitahtındaki velinimetleriyse varlığını bütünüyle unutmuş gibi. Arkeolog olduğunu iddia eden uzun boylu esrarengiz seyyah Bowles, Pascali'nin Adası'na gelip de Basil Pascali'nin tek dostu, platonik aşkı ressam Lydia'yı baştan çıkardığında olaylar gelişir. Evet, tam öyle; "olaylar gelişir"... Pascali'nin Adası, tarih, entrika, kişisel çıkarlar, egzotik bir dekor gibi unsurları harmanlayıp bunlardan son derece sürükleyici, son derece iyi kurulmuş bir hikaye çıkaran bir kitap. Bir polisiye, tarihi bir yeniden canlandırma, bir dönem kitabı olarak okunabilecek olan romanın Basil Pascali karakterinde unutulmaz bir roman kişisi çizdiği de şüphesiz.
(Arka Kapak)

Yorum yaz

Yorum Başlığı

mode_edit Yorum

Yorum yazmak için buraya tıklayarak login olunuz