“Adem’e secde eden hangi meleğin ismini sayabilirsiniz? Ama şeytanın adını duymamış
tek bir insanoğlu gelmemiştir dünyaya. Çünkü insanın var oluşuyla cennette unutulmak
istemedi. Bunun için hem kendisi bedel ödedi hem de kurbanlarına ödetiyor.”
“Hem ayrıca tüm meleklerin önünde secde ettiği insanın, mayasına övülmek ve
övünmek karışmadı mı? Bu vaka her anlatılışta, insanın bilinçaltı, övülmeye layık
olduğunu haykırmıyor mu? Övgü yalnız yaratanın hakkıyken, insanoğlu bu konuda,
hem de her gün, ne kadar haddini aşıyor görmüyor musunuz? Öyleyse hangi insan
unutulmaya razı olur?”
“Bu asla olmayacak. İşlenecek cinayetin her aşaması bizzat benim kontrolümde
olacak, üstelik de bunu öldükten altı ay sonra yapacağım. Böylece bir can alabildiğime
göre kim bana öldü diyebilir? Kurbanın ailesini yasa boğarak, yaşadıkları sürece hep zihinlerinde
olacağım, bana nasıl öldü diyebilirler? Suç tarihinde hep anılacağım,
şimdi söyler misin ben gerçekten ölmüş olacak mıyım? Hayır. Ben ölmeyeceğim.”
Cinayet planını, bir dominonun taşlarını dizer gibi, kusursuzca hazırlamıştır. Yapması gereken tek şey, ilk taşa dokunmaktır. Ve bu taşa uzanan o kadar çok el vardır ki hepsini birden durdurabilmek imkansızdır.