Duyduklarımın etkisinde kalmıştım. Suikast girişimi, babamı tekerlekli sandalyede yaşamak zorunda bırakmıştı.

“Size ateş̧ açanlar yakalandı mı?” diye sordum.

Babamın suratı asılırken cevap nedense annemden geldi: “Hayır kızım. Polis olayı aydınlatmak için çok çalıştı ama hiçbir sonuç̧ elde edilemedi. Faili meçhul bir dosya olarak kaldı.”

“Biraz tuhaf değil mi? Bu denli ünlü bir adamı öldürmeye kalkışanlar nasıl olur da yakalanmaz ve dosya kaldırılır?” diye söylendim.

Annem cevap vermedi, sadece babama kısa bir bakış̧ attı. Bu defa anneme sordum: “Peki Fazıl Bey babamla ilgilendi mi?”

Elimde olmadan içimi kıskançlık hissi kapladı. Genç̧, yakışıklı ve zengin bir adamdı. Kim bilir hayatına kaç̧ kadın girmişti. Bunu kabullenmek zorundaydım. Yine de içimde kök salan kıskançlık duygusunu kolay yenemedim. Benim için o ilkti. Onun son sevgilisi olacaksam, bunun en az onun ilkim olması kadar kıymetli olacağına karar verdim. Batu’nun geçmişine değil ikimizin geleceğine odaklanmalıydım.