“Her sessizlik bir şeyin çığlığıdır. Bazen bir suçun, bazen bir vicdanın…”

İstanbul’un arka sokaklarında, çökmüş apartmanların arasında kaybolmuş çığlıklar var. Geçmişin kirli yüzü, bugünün loş sokaklarına sızarken; bir adam, kendi içindeki karanlıkla ve çevresindeki çürümeyle hesaplaşmak zorunda kalır.

Fail kim? Mağdur kim?
Yoksa herkes biraz fail, biraz kurban mı?

Tırpan, insan ruhunun en kırılgan ve en kirli köşelerine dokunan bir cinayet romanı. Gerilimle, öfkeyle, vicdanla örülmüş bu hikâye, okuru İstanbul’un gölgeli sokaklarında gezdirirken, her adımda bir başka sırla yüzleştiriyor.

Bu romanda hiç kimse masum değil.

Şehirde kim varsa mahkum
Bu gün değilse yarın

Bir gün şehirde fark edilmeyen küçük bir şey oldu.
Parkın duvarına, bir gece biri tarafından şu cümle yazıldı:
“Adalet, bazen bir kurşun değil; bir kelimedir.”
O cümleyi kimse silmedi , silemedi