Donna Leon bu eserinde de bizi Venedik'te dolaştırıyor. Köhne barlarda, köşe başlarında en az kentin tarihi kadar eski bir geçmişe sahip olan fahişeliğin görülmeyen yüzünün fotoğrafını çekiyor... Kırılan umutlara, dökülen kanlara yakından bakıyor... Dünyada benzeri olmayan, bir çok hayale esin kaynağı olmuş tarihi kentin sokaklarında ''saygın'' bir çürümenin faillerinin dolaştığını gösteriyor. Bürokratlar, politikacılar, iş adamları, askerler ve din adamlarının da faili olduğu bu çürümüşlüğü görebilmek için takım elbiselere, pahalı antikalarla döşenmiş bürolara ve kiliseye bağlılık maskelerine aldanmamak gerektiğine dikkat çekiyor. Toplumun saygın ve dokunulmaz kesimlerinin avukatlığını yapan Trevisan'ın öldürülmesiyle patlak veren olayları ipuçları, dedektif Brunetti'yi uluslararası bir soruşturmaya yöneltir. Her şeye kuşkuyla yaklaşan bir araştırma ve düşünme yöntemiyle Brunetti düğümleri yavaş yavaş çözerek hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını, çürümenin toplumun tüm dokusuna yayılmış olduğunu bir kez daha çaresizlikle saptar. Okuru gösterişli hayatların üzerindeki cilaya inanmamaya davet eder. Üstelik bunu son derece basit, itiraz edilemeyecek gerçek olaylarla yapar. İlkesizliğin salgın bir hastalık gibi yayıldığı günümüzde ''şiddetin ve ölümün pornografisi''ne ''hayır'' der. Sorgulayan bir okur talep eden Donna Leon, Yargı ve İnfaz'da sorularını kesinleştirir, keskinleştirir. Hiçbir Muğlaklık bırakmaz. Yakınımızdaki ''çürümenin failleri''yle ilişkimizi sorar. ''Kara ayrıntılar''ın evimize kadar sızmış olduğunu göstererek bizi boşluğa atar. Çaresizliğimizi gösterir, çözüm önermez.