Cinayet Mevsimi - Suat Duman
Yazan: A. Ömer TürkeşYayın Tarihi: November 19, 2011 12:37
Suat Duman’ın “Cinayet Mevsimi”, hem yeni bir yazarı hem de özenli bir yayımcılık anlayışıyla yola çıktığı anlaşılan yeni bir yayınevini müjdeledi. “Cinayet Mevsimi”, bütün “ilk”lik hallerine rağmen ilkliğin acemiliklerinden uzak, akıcı, gerçekçi ve güzel bir polisiye.
Kış mevsiminin yağışlı bir gününde Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde, sınav zamanının sakinliğini bozan bir çığlıkla başlıyor hikaye.. Bir kız öğrencinin öldürüldüğü haberi –özellikle solcu- öğrencileri üzmüş ve heyecanlandırmıştır. Hikayenin anlatıcı karakteri Mehmet C
emil bu öğrenciler arasında. Biraz polisiyelere merakından biraz hukuk eğitimi görmenin heyecanından, kahramanımız derhal genç kızın evine yollanacak, amcası dolayısıyla tanıdığı komiser Demir sayesinde cinayet mahallini gözleme şansı bulacaktır. Birkaç da ipucu yakalayan Mehmet Cemil, yakın dostu Zafer ve bu cinayet sayesinde tanıştığı güzel kız arkadaşı Gülizar Müjde ile birlikte cinayeti çözümlemeye soyunur.
Gerçekle kurmaca arasındaki farkı karıştıran Mehmet Cemil, polisiye roman detektiflerine özenip ipuçlarının gizemine kapılınca ard arda işlenen diğer iki cinayeti elbette engelleyemeyecektir… Sona geldiğinde, zaten hep ortada olan gerçek bütün çıplaklığıyla ortaya çıkacak, geriye kırık kalbiyle öğrenci yaşantısına dönen bir genç kalacaktır
Suçla bulmaca oyununu birbirine karıştıran çömez bir detektif tiplemesi sayesinde, Suat Bulut hedefi tutturuyor ve suçun bir oyun olmadığını, insanları öldürmeye sevk eden itkinin ardındaki toplumsal gerçekleri, suça bulaşmış sermayeyi sergiliyor. Muammayı günümüz Türkiye Cumhuriyeti’nin kriminal sorunlarıyla ilişkilendiren “Cinayet Mevsimi” siyasi polisiyelerin içinde mütalaa edilebilir.
Hikayenin hızlı ve heyecanlı akışını akıcı anlatımıyla destekleyen Suat Duman, mekanları iyi kullanmış. Ankara şehrini, Hukuk ve Siyasal Bilgiler Fakülteleri çevresini, 2000’li yılların öğrenci yaşantısını az sayfada, karakteristik ayrıntılarla yakalaması, Erhan Bener’in aynı çevrelerde geçen başarılı polisiyesi “Loş Ayna”yı(1961) hatırlatıyor.
Yazar, yayınevi ve polisiyeseverler için umut verici bir başlangıç…
Kategori: A. Ömer Türkeş YazılarıEtiketler:
Her zaman gittiğim yerler, bulunduğum mekanlar ve diğer ortamları farklı bir gözle görmemi sağlayan ve son yılarda okuduğum en başarili romanlardan biri. Bana göre noir bir tarzı benimsemiş romanın; karakter tahlilleri en başarılı noktası. Hüzünlü ve insanın içini burkan yapısı okuyucuyu romana bağlayan bir diğer etken oluyor. Suat Dumandan yeni bir romanı da beklemeye hakkımız olduğunu kanıtlayan bir eser; umarım devamı gelir...
Yorum yaz
(Alakarga - 2012 )
Cinayet bir trajedidir, akıl oyunu değil. Faili bir bulmacacıya, dedektifi bir matematik prof... (devamı...)
