Mektupla Yazılan Roman

Yazan: Sevin Okyay
Yayın Tarihi: July 25, 2011 16:51

Birinin zaten hayranıyız. Andrea Camilleri’nin kahramanı Salvo Montalbano, şu dilde bu dildeymiş demeden maceralarının peşinden koştuğum bir karakterdir.
Televizyon dizisi de varmış, onu da yeni öğrendik. Carlo Lucarelli’nin kitaplarını okumadım, ancak onun da Camilleri gibi ülkesi İtalya’nın en iyi polisiye yazarlarından biri olduğu anlaşılıyor. Safkan erkek Montalban’a karşı, onun Grazia Negro adlı bir kadın polis müfettişi var. Ancak, Montalban ile Negro, aynı kumaştan dokunmuşa benziyorlar.

Kafa dengi yazarlar
Yazarları da anlaşıyor olsa gerek. Ne de olsa, oturup birlikte “Kırmızı Balık Cinayeti / Acqua in Bocca”yı yazdılar. Karakterlerini aynı muammanın peşine saldılar. Andrea Camilleri 1925 doğumlu, Carlo Lucarelli ise 1960’ta doğmuş. Aralarında 35 yaş fark var. Ama bu durum kafa dengi olmalarını engellememiş.
Bir belgesel çekimi sırasında bu kitabı yazma fikri birden gökten zembille inmiş gibi ortaya çıkınca, ikisi de kabul etmiş. Kitapta, “edebiyata yaklaşımları aynı ve mesleklerine olan aşklarının ne kadar gerçek olduğunu açık yüreklilikle yaptıkları itiraflarla ortaya koyuyorlar” deniyor.
2005 ilkbaharında çekilen belgeselin yapımcısı Daniele di Gennaro, onlara Salvo Montalbano ve Grazia Negro’nun aynı soruşturmada yer alsalar nasıl davranacaklarını, şüphelileri nasıl sorguya çekeceklerini sorunca gözlerini bile kırpmadan cevap vermiş, karakterlerinin tanımlamasını yapmışlar: “Grazia tam bir erkek avcısı, inatçı, harekete hazır ve kararlı. Salvo ise daha filozoftu, stratejist ve korumacı.” 
Ve Camilleri ile Lucarelli hemen oracıkta bir hikâye yazmaya başlamışlar. Di Gennaro da, hemen yapımcı kimliğinden editör kimliğine geçerek, şansını denemiş: “Bu böyle bitmez, o zaman bu hikâyeyi yazacaksınız!” İkisi birden, elbette yazacaklarını söylemişler. Ama nasıl?
“Kırmızı Balık Cinayeti”, bize onların nasıl bir yöntem izlediğini gösteriyor. 1936 tarihli ve Dennis Wheatley imzalı “Miami’de Cinayet” gibi bir mektup-roman. Montalban ile Negro, polis tutanaklarını, adli tıp raporlarını, soruşturmanın gelişimine dair bilgileri birbirlerine postayla yolluyorlar.
Lucarelli ile Camilleri de, aynı şekilde mektuplaşarak, düzeltmeler yaparak, birbirinin stratejisini keşfetmeye çalışarak, “Kırmızı Balık Cinayeti”ni tamamladılar.
Kitap, bir cinayet konusunda amirlerinden farklı düşünceleri olan başmüfettiş Grazia Negro’nun, meslektaşı Salvo Montalbano’ya yazdığı mektupla başlıyor. Grazia, Kırmızı Balık Cinayeti soruşturmasında yetkilerinin elinden alındığını, amirleri tarafından engellendiğini yazıyor. Kimseye bahsetmemesi şartıyla, ona olay yerine ilk giden polis ekibinin raporunu, onaylanmış ilk soruşturma belgelerini ve eldeki bulguların kopyasını da yolluyor.
Polis, ihbar üzerine girdikleri binanın üçüncü katında, Magnifico Arturo’nun cesedini yerde bulmuş. Şüpheli bir durum yok, ancak ölünün omuzları ve başı ıslak. Başının hemen yanında da havasızlıktan ölmüş üç küçük kırmızı balık var. Ortada akvaryum falan görünmüyor, hem Arturo’nun balıklara karşı alerjisi de varmış.

Satranç maçına dönüşüyor
Montalban, önce bir mektup yazıp Negro’yu bir güzel azarlar ama sonra, içine bir sayfa ekleyip meslektaşından özür diler, istediği bilgileri yollar. Sevgilisi Livia kıskanmıştır. Tepesinde dolaştığı için de, Grazia’nın teklifine karşı çıkar gibi davranmak zorunda kalmıştır.
Zarfı açıp içine bir şeyler koyma yöntemini iki taraf da benimser. Derken, “35 yaşlarında, çok zarif ve göze batan göğüslere sahip kızıl bir kadın” da işin içine karışır. Üstelik, artık Negro’nun kör sevgilisi Simone de kıskançlık belirtileri göstermektedir.
Biri yaşlı, biri genç iki polisiye ustasının kitabının, yazılış şekli itibariyle, bir satranç maçına dönüştüğü anlaşılıyor. Camilleri hayranlarına hararetle tavsiye olunur. Bakalım bu işbirliğini mi tercih edecekler, yoksa üstadın tek tabanca çalışmasını mı?

Milliyet, 12 Mayıs 2011

Kategori: Sevin Okyay Yazıları
Etiketler:

Andrea Camilleri

Montalbano

Kırmızı Balık Cinayeti