Topal Devrimci Cinayeti - Cüneyt Ülsever

Yazan: A. Ömer Türkeş
Yayın Tarihi: March 24, 2012 18:29

Eski bankacı, insan kaynakları uzmanı, Hürriyet gazetesi köşe yazarı Cüneyt Ülsever, bir dönem Turgut Özal’ın prenslerindendi. Ancak köşe yazarlığı ile yetinmiyor, 1999 yılından bu yana köşe yazılarını bir de roman formunda kurguluyor Ülsever. Topal Devrimci Cinayeti Ülsever’in üçüncü romanı. İlk romanı Kara Dul’da(1999) bankaların işadamı-siyasetçi-bürokrat ittifakınca soyulma hikayesini, Özal’ın prens takımından birisi olmanın deneyimleriyle anlatmıştı. 2003’te yayımlanan Hacı, Kayserili müslüman bir işadamı ve ailesinin karıştığı cinayetler üzerinden yola çıkarak 28 Şubat sürecini değerlendiriyordu. Bu kez, çok sevdiği Turgut Özal’ın ölümünden yola çıkarak dönemin siyasi atmosferini canlandırmak istemiş. Özal liberalizmini savunan Topal Devrimci Cinayeti, polisiye türde yazılmış siyasi bir roman.

Romanı polisiye sayfalarımıza misafir etmemiz, Ülsever’in Özal’ın ölümünü bir cinayet kurgusu içerisinde sunmasından. Bilgi yok, delil yok, sadece sonuçlardan yola çıkılarak yapılmış spekülatif bir çıkarım var ki bu da araştırmacı gazetecilikten atmasyoncu gazetecilik evresine geçildiğinin iyi bir kanıtı. “Özal’ın ölümünün ardındaki sır perdesini aralayan” bir roman olarak sunulmasıyla ilgi çekeceğinden hiç kuşkum yok elbette. Yazarın niyeti açık. Anlamakta güçlük çektiğim şey, Ülsever’in hem romanlarını gerçek kişiler ve siyasi ilişkiler etrafında kurgulaması, roman sonuna upuzun kaynakçalar eklemesi hem de romanlarının siyasi analizlerinin bir uzantısıymış gibi algılanmasından şikayet etmesi.

Önce “Topal devrimci" nitelemesiyle başlayalım: Ülsever’e göre Özal, Atatürk’ten sonra ülkenin gördüğü en devrimci siyasetçi, ama “bir ayağı hızla ileriye doğru giderken, öteki ayağı da aksadığı için o hızı kesiyormuş”. İşte bu nedenle kullanmış “topal devrimci” yakıştırmasını. Hikaye Özal dönemine ait, ama sadece şahsın icraatlarına ve Ankara’ya takılıp kalmıyor. Ülsever’in asıl üzerinde durduğu radikal İslam; El Kaide ve taşeronlarının dünyada ve Türkiye’de giriştiği terörist faaliyetler. Romanın en önemli iki karakteri de bu faaliyetler içerisinde yer alan iki sevgili; Muhammet ve Melek. Melek, hayata İskenderun’da başlamış, Ankara’da sürdürdüğü üniversite tahsilini yarıda kesip tesettüre girmiş, kötü bir evlilik geçirmiş güzel bir kadın. Muhammet ile işte bu sırada tanışıyor. O çok zeki, atılgan ve yakışıklı bir adam. Evli ama bu onun Melek’i de haremine katmasına engel olmuyor. Başlangıçta Özal hayranı olan Muhammet, özellikle Körfez savaşından sonra daha uçlara savrulup El Kaide ile ilişkilenince Afganistan’a kadar uzanıyor, dönüşündeyse Özal’ı öldürmeye niyetleniyor. Tesadüf bu ya, Melek’in yıllardır görüşmediği babası Zeki Daniş bey, köşkte Özal’ın danışmanı değil miymiş? Bu sayede Melek’i köşke sokuyorlar, başkanı zehirlemek ona düşüyor…

Cüneyt Ülsever, ana hatlarını hemen hepimizin bildiği bir tarihi dönemi biraz gizem, biraz aksiyon, biraz derin devlet, biraz erotizm, biraz da yüksek mevkilerden ünlü şahsiyetler katarak hikayeleştirmiş, ancak sonuç kötü.  Bunun en önemli nedeni roman kişilerini klişeleşmiş anlatılardan devşirmesi. Özal ve çevresini kast etmiyorum. Muhammet, Melek, Ayıboğan, Cinci Hoca, Sevim, hepsi de renkli gazetelerin üçüncü sayfalarında hemen her gün ballandırıla ballandırıla sergilenen karton sterotipler… Olabilir; asıl itiraz edilmesi gereken Ülsever’in bu insanların hepsini de –kendi deyimiyle- “ruhen sakat” görmesi. Yılmaz Karakoyunlu, son romanındaki solcu tiplerini sanki ideolojileriyle paralel giden abartılı cinsel tutkularıyla canlandırmıştı. Cüneyt Ülsever’in İslamcıları da şehvetin pençesindeler. Üstelik “cinsel sapmaları da var”. Özal’a yakınlığı ile bilinen bu iki liberal yazarın siyasi yelpazenin iki uzak ucunu değerlendirirken  yaptıkları belden aşağı vuruşlar basitçe tesadüf mü, yoksa liberalizmin bilinç altını, korkularını dışa vuran refleksler mi, elbette bilemiyorum. Ancak her ne olursa olsun -ikisi için de geçerlidir- edebiyat açısından çok yakışıksız ve başarısız yaklaşımlar.

Kategori: A. Ömer Türkeş Yazıları
Etiketler:

Topal Devrimci Cinayeti

Cüneyt Ülsever