Problem şu ki daha giriş ve özgeçmiş kısımlarında nesne-özne-eylem uyuşmazlıkları, cümle düşüklükleri var. Bunlar metinde de devam ediyor.
 
Öyküleme mekaniğiyle ilgili problemler var. Zaten canlı canlı yaşayarak anlattığı katille karşılaşma sahnelerini, daha sonra polise, avukata, doktora 'reported- speech' tekrar anlatıyor. Okuru çift baskıya maruz bırakıyor.
 
Ruhsal hassasiyetleri nedeniyle gündüzleri çalışamayan Müberra karakteriyle İtalyan sevgilisi bana evden çıkamayan kadın karakteriyle polis sevgilisi olan Funda Menekşe’nin Perde Arkası kitabını çağrıştırdı. Burada da ‘gerçek olamayacak kadar iyi erkek arkadaş’ var. Sensiz yaşamıyorum diye kalkıp gelen İtalyan sevgili, cinayet sonrası kızı lüks restorana yemeğe götürüyor, evin alışverişini yapıyor, kendisinin (seks dahil) kızdan hiçbir beklentisi yok. Para nereden geliyor belli değil. Bu kadar doğaüstü bir beyaz atlı prens profili çizen yazarımızın sanki erkek doğasının kitabını yazmışçasına sürekli olarak ‘erkek milleti böyledir’ genellemeleri yapması da cabası :) Çok saf ve temiz bir kitap olmuş. 
 
Polisiye konuda orijinal bir buluş yok maalesef. Her sene yetiştirme yurdunda büyümüş travma sahibi yetişkinleri ve yurtta çıkan yangın dolayısıyla kaybolan kayıtları en az bir romanda okuyoruz. Yine de Betül Fırat'ın güzel bir çabası var. Yazmaya devam ederse keyifli şeyler okuyabiliriz.