Bu kitap 2023 yılı Kristal Kelepçe Yılın Polisiye Romanı ödülü adayıdır.

Arkeolog Maya Mor Milas yakınlarında tarihi kalıntı ararken yakın zamanda gömülmüş bebeklerin iskeletlerini bulduğu sırada saldırıya uğruyor. İyileştikten sonra geri dönüp olayı araştırmaya girişiyor. Geri dönmeden önce tanıştığı üst kat komşusu Nysa’nın da bambaşka bir hikayesi var, annesini ve babasını öldürdüğü için hapis yatmış. Köy yerinde Maya’nın araştırmaları onu karmaşık bir ensest skandalına götürüyor.

Kitap akıcı bir dille ve sürükleyici bir üslupla yazılmış. Öykü de enteresan. Zevkle okuyacaktım ki birden karşıma Maya’nın farklı kişilikleri olan Kali-Maya ve Karya-Maya çıktı. Yetmezmiş gibi bir de Maya ve Mor’un kendi aralarındaki sohbetler… Yine bir süperkahraman vakasıyla karşı karşıyayız. Dövüş sporlarının hepsini bilen, silahsız gezmeyen, atlayıp zıplayan, erkeklerle teke tek dövüşen, botlarından bile bıçak çıkan bir arkeolog. Tüm gençliğimi Tomb Raider oynayarak geçirdim, Lara Croft bile bu kadar uçuk değildi. Karakter değiştirdiğinde sesi ve göz rengi değişen, bu ‘gizli sanatı’ annesinden edinmiş bir karakter… İşte tam o noktada öyküden feci soğudum. Tek acayip karakter Maya da değil üstelik. Nysa başlıbaşına bir vaka. Mağarada büyümüş sakat Derviş desen ayrı bir vaka. Eski porno yıldızı Şeyda Nur vaka. Marjinal olmayan karakter yok, polisiye değil de Galaksi’nin Koruyucuları'nı okuyormuşum gibi…

Savcı Selim ve sevgilisi Timothy’nin ne diye tanımadıkları bir kadının peşine takıldıklarını anlayamadım. Nitekim öyküdeki rolleri de gerçekten gerekli gibi görünmüyor. Son dönemeçte hayatımıza giren eski polis Harun baştan gelip Selim’in yerini alsaymış belki daha bütünlüklü bir öykü olurmuş.

Nysa bu öykünün temel bir parçasıydı ama Nysa’nın Kızıl Cek’ten alacağı intikam ortada kaldı.

Maya’nın silahının ruhsatlı olduğunu okuduk. Toplayamadığı fişek olunca silahın artık kullanılamayacağını söylüyor Maya. O nasıl oluyor? Ruhsatsız olsaydı atardı çöpe giderdi, ruhsatlı tabancadan balistik kaydından seni her türlü buluyorlar, silahı atsan da atmasan da.

İyi bir Türkçe kullanılmış ancak diyaloglardaki paragraf ayrımlarında sürekli tekrarlanan hatalar var.

Bir yıl geçtiği halde kitabı halen detaylarıyla hatırlıyor olmam enteresan. Bu da kitabın başarısı, ne dersek diyelim. Karmaşık duygular uyandıran bir kitap özetle.