"Gülmem onu sinirlendirdi. İki adımda yanıma gelip yakama yapıştı: 'Resimleri nereye sakladın?' İlk defa yüzlerimiz bu kadar birbirine yakındı, şimdi öpsem ne yapardı? Sonra gözümü göğsüne kaydırdım, işte burada gördüklerimle daha çabuk hipnotize olurdum. Tam da oluyordum, salonun kapısında gürültüler oldu. Asım Ağbi ve Nihat içeri girmişti. (...) 'Hayır bilmiyoruz, yumurtla bakalım gerisini' dedi Asım Ağbi. Salonda volta atmaya başladım. Benim sahnemdi, rolüme fazla çalışmamıştım ama altından kolayca kalkabileceğime inanıyordum, yeter ki teklemeyeyim. (...) 'Uzatma tıraşı' dedi Asım Ağbi. Yapmak istediğim dramatik etkiyi bir anda yerle bir etmişti gene. Bir daha başıma cinayet açıklamak gibi bir durum gelirse Asım Ağbi'yi çağırmayacaktım. (...) Asım Ağbi ramazan topu gibi bir sesle, 'Otur oturduğun yere' dedi. Ben bile karşıma çıkan ilk koltuğa attım kendimi. Tansu iyice sararıp bozarmaya başlamıştı. Ağzından birkaç 'saçmalık ama bu' gibi laf döküldü, sonra ağlamaklı, nefretle bakarken hiç de güzel, hiç de seksi değildi. Neresini beğendim bu kızın diye kendime sordum. (...) Bundan sonra sahne Asım Ağbi'nindi. Alkışlar, çığlıklar arasında indim. Bütün stadyum inliyor, 'Metin... Metin' diye bağırıyordu. "Ağbi ben gidiyorum" dedim. Bu benim artık son repliğimdi." Mesleği: Kadın satıcısı. Çeşitli düşmanları var, başına çok sayıda cinayet sarılıyor... Ve en çok korktuğu ama gizliden gizliye de hayranlık duyduğu bir komiser Asım Ağbi'si de var muhitte. Elinizde Armağan Tunaboylu'nun Metin Çakır polisiyelerinden ikincisini tutuyorsunuz: Resim Cinayetleri.

Yorum yaz

Yorum Başlığı

mode_edit Yorum

Yorum yazmak için buraya tıklayarak login olunuz