menu

Oğullar ve Rencide Ruhlar
Orjinal Adı:
-
Yazar:
Yayınevi:
Yayın Tarihi:
Çevirmen:
-
Grafik Tasarım:
-
Karakterler:
-
Sizin Puanınız:

"Beş yaş insanın en olgun çağıdır; sonra çürüme başlar. Ben Alper Kamu, birkaç ay önce beş yaşına bastım. Doğum günüm yaklaşırken vaktimin büyük kısmını pencerenin önünde, dışardaki insanları izleyerek geçiriyordum. Hızlanarak, yavaşlayarak, türlü sesler çıkararak ve bir yerlere bakarak yaşayıp gidiyorlardı. Bir gün onlardan biri haline geleceğimi düşünmek beni hasta ediyordu. Ne yazık ki bundan kaçış yoktu. Zaman acımasızdı ve ben hızla yaşıyordum. Hayatımdaki tek iyi şey artık anaokuluna gitmek zorunda olmayışımdı. Zarardan kar. Uzun süre annem ile babama anaokulunun bana göre bir yer olmadığını anlatmaya çalışmıştım aslında. Bütün rasyonel dayanaklarıyla. Hiçbir işe yaramamıştı maalesef. İlla ki uykumda kan ter içinde tepinmek, servis minibüsü kapıya geldiğinde küçük çaplı bir sinir krizi geçirmek gibi yöntemlere başvurmam gerecekti derdimi anlamaları için. Kepazelik. İnsanı kendinden utandırıyorlardı." (Kitabın İçinden)
Diğer Baskıları

Nopic

İLGİLİ BLOG YAZILARI

Yorumlar


Murat Menteş ile benzerlik aramak lüzumsuz bir çaba
March 09, 2010 04:06

Keyifle okudum. Gayet polisiye bir kitap. Katil hakkında hiçbir fikre ulaşamadığımı da itiraf edeyim.
Kitabın dili ve göndermelerle dolu anlatısı çok hoşuma gitti. Dil canbazlıkları bakımından tabii Murat Menteş şahsına münhasır. Ama Alper Canıgüz'ün anlatısının da felsefi yönü daha bir ön planda. Aslında çok da birbirlerine benzer değiller. Arkadaş olduklarını bilmesek böyle bir çağrışım hiç aramazdık belki de arada.


Yorum yaz
mode_edit